Πρόσφατα, η FIFA δημοσίευσε την απόφαση CAS 2023/A/9938, σχετικά με τις προϋποθέσεις που θέτει ο Κανονισμός Διαμεσολαβητών Ποδοσφαίρου FIFA (FFAR) για την αδειοδότηση διαμεσολαβητών ποδοσφαίρου. Πρόκειται επίσης για την πρώτη απόφαση σχετικά με την εφαρμογή του FFAR.

Το άρθρο 5 του FFAR θέτει διάφορες απαιτήσεις επιλεξιμότητας, συμπεριλαμβανομένου ότι ένας υποψήφιος διαμεσολαβητής «δεν πρέπει να έχει καταδικαστεί για ποινική δίωξη, συμπεριλαμβανομένων οποιωνδήποτε σχετικών διακανονισμών, σχετικά με θέματα που σχετίζονται με: οργανωμένο έγκλημα, διακίνηση ναρκωτικών, διαφθορά, δωροδοκία, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, φοροδιαφυγή, απάτη, χειραγώγηση αγώνων, υπεξαίρεση κεφαλαίων, κλοπή, παραβίαση καθήκοντος, πλαστογραφία, νομική αμέλεια, σεξουαλική κακοποίηση, βίαια εγκλήματα, παρενόχληση, εκμετάλλευση ή εμπορία παιδιών ή ευάλωτων νεαρών ενηλίκων».

Προκειμένου να επιβεβαιώσει ότι η προαναφερθείσα προϋπόθεση πληρούται από τον υποψήφιο διαμεσολαβητή, η FIFA ζήτησε αντίγραφο του ποινικού μητρώου του, πιστοποιητικό μη άσκησης δίωξης και αντίγραφο απόφασης για την παύση της δίωξης, κατά περίπτωση.

Μέσω των εγγράφων που υπέβαλε ο υποψήφιος, αποδείχθηκε ότι είχε καταδικαστεί (από πρωτοβάθμιο ποινικό δικαστήριο) για τα εγκλήματα της προσβολής της ελευθερίας της πληροφόρησης και της σωματικής βλάβης.

Ενόψει των ανωτέρω, η FIFA απέρριψε την αίτηση του υποψηφίου, επειδή παραβίαζε το άρθρο 5 του FFAR και ως εκ τούτου, δεν πληρούσε τα κριτήρια για να λάβει άδεια ως διαμεσολαβητής ποδοσφαίρου.

Κύρια ζητήματα που εξετάστηκαν από το CAS σε σχέση με την παραβίαση του άρθρου 5 του FFAR

Ο υποψήφιος δήλωσε ότι δεν παραβιάζει το άρθρο 5 του FFAR διότι:
α. Η ποινική καταδίκη δεν είναι τελεσίδικη και αμετάκλητη και εκκρεμεί έφεση ενώπιον του αρμόδιου εφετείου.
β. Η καταδίκη δεν αφορά κανένα από τα εγκλήματα που αναφέρονται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 στοιχείο (α) ii του FFAR.

Απαντώντας στα παραπάνω, η FIFA δήλωσε ότι:
α. Μια πρωτόδικη απόφαση αρκεί για να αποτρέψει την έκδοση άδειας διαμεσολαβητή ποδοσφαίρου της FIFA.
β. Η καταδίκη του προσφεύγοντος (σωματική βλάβη) εμπίπτει στην κατηγορία των «βίαιων εγκλημάτων».

Εκτιμήσεις του CAS

Α. Τελεσίδικη και αμετάκλητη ποινική καταδίκη

Το άρθρο 5 παράγραφος 1 στοιχείο (α) σημείο ii του FFAR δεν ορίζει ότι η ποινική καταδίκη πρέπει να έχει καταστεί τελεσίδικη και αμετάκλητη ή να μην υπόκειται πλέον σε ένδικα μέσα. Ο υποψήφιος είχε καταδικαστεί από το αρμόδιο δικαστήριο, ενώ ο FFAR δηλώνει ρητά ότι ο υποψήφιος «δεν πρέπει ποτέ να έχει καταδικαστεί για ποινική δίωξη».

Η Επιτροπή σημείωσε ότι, εάν στο μέλλον το αρμόδιο Εφετείο αποφασίσει ότι ο υποψήφιος δεν είναι ένοχος, τότε μπορεί να υποβάλει νέα αίτηση βάσει της οποίας ο λόγος της μη επιλεξιμότητας δεν θα υφίσταται πλέον.

Η Επιτροπή αναφέρθηκε επίσης στο έγγραφο συχνών ερωτήσεων FFAR (FFAR FAQ), το οποίο ανέφερε στο σημείο 3.7 ότι ένας υποψήφιος που καταδικάστηκε για πρωτοβάθμια απόφαση δεν μπορεί να υποβάλει αίτηση για άδεια διαμεσολαβητή της FIFA.

Β. Καταδικάστηκε ο αναιρεσείων για “βίαιο έγκλημα”;

Η Επιτροπή σημείωσε το γεγονός ότι ο υποψήφιος δεν καταδικάστηκε για το έγκλημα της απλής ζημίας, αλλά για το έγκλημα της «βλάβης με βία»το οποίο χαρακτηρίζεται ως βίαιο έγκλημα. Δεδομένου ότι ο FFAR δεν έκανε άμεση αναφορά σε συγκεκριμένα αδικήματα ή σε ακριβή ποινικό χαρακτηρισμό, η κατηγορία των βίαιων εγκλημάτων περιλαμβάνει όλα τα εγκλήματα που περιλαμβάνουν την άσκηση βίας. Η χρήση βίας επιβεβαιώθηκε επίσης από το σκεπτικό του πρωτοβάθμιου ποινικού δικαστηρίου.